La vita è bella a Firenze ...

... in goed gezelschap. 

Alles zit mee. De zon, het landschap, de geniale stad van de bloem(en).

Gonfalieri van dienst waren Rhune en Ine, vakkundig bijgestaan door hun bestuursleden vd arti minori en vd arti maggiori.

Savonarola en 'zijn' San Marco zetten ons op weg. Even later liet Ferdinando I zich ons bezoek welgevallen. Hoorden we hem gniffelen terwijl behendige vingers zijn bijenzwerm telde? 

Klein emomomentje bij de vondelingenschuif vh Ospedale degli Innocenti. Poverini, de kindjes die hier achtergelaten werden maar voor wie gelukkig goed gezorgd werd.

De zon tekent ons pad verder uit. Op naar de dom, de doopkapel (battistero), Giotto's campanile. Bij de bronzen Paradijspoort van Ghiberti vallen monden open en dingen superlatieven naar 'om ter meest' aandacht. 

Het zal wel zijn dat Firenze een toonbeeld van genialiteit is. Enkele stappen verder bewonderen we de koepel van Brunelleschi met de gouden bol van Ghirlandaio en prijzen we de architecten hun hemel in. Sterk werk, heren. Laat Michelangelo er het zijne maar van denken ...

Onderweg naar Santa Croce zingen de meisjes, dansen de jongens, en droomt deze begeleidster luidop van Dantes Paradijs waarvan we citaten lezen op muren van palazzi. Feit is dat deze dag zich geweldig laat genieten. 

Santa Croce, snelcursus evangelisten en apostelen (examen godsdienst: check) en calcio fiorentino (examen LO: check).

Pomeriggio, 24°. San Miniato al Monte en emomomentje nummer twee. We hebben het over verf, en hoe de frescoschilders die maakten. Volgt: waar léér je dat allemaal? In Perugia bv., vd beste Italiaanse professoressa kunstgeschiedenis/esthetica, de Italiaanse mevrouw Dubois zeg maar.

Ik laat me even gaan. Zonnebril maskeert wateroogjes. Wat een schatten van leerlingen, zeg.

Basta! Verder! Avanti!

Rhune, Gustav, Mattice, Robin doen een boekje open over de Ponte Vecchio, Cellini, de Corridoio Vasariano, de Medici, 'onze' Arno. Jules wil gaan zwemmen maar hij vergat zijn badmuts;-).

Dan maar naar de nep-David (consensus: de échte is zoveel mooier; più bello che bello) achter wiens rug Michelangelo zich aan een graffiti avant-la-lettre bezondigde.

Het is 17.45u en we splitsen op. Enkelen gaan zich opfrissen in het hotel, anderen gaan shoppen, vijf zelfverklaarde strevers zetten door. Emomomentje drie blikken we samen in op een bank voor Santa Maria Novella. Wij, zo noteer ik in deze annalen, zijn de helden vd dag.

Dit is genieten.

Italia, instant geluk.

La felicità.

En helden, dat zijn we gewoon allemaal. Twee Kupersbussen vol, één gewone en één beste (aka bb, beste bus).

Ciao tutti. Op naar Siena.

Hilde Van Looveren